De TomTom Urban Rider is één van de goedkopere motornavigatiesystemen die er op dit moment te koop zijn. De Urban Rider wordt in verschillende “pakketten” geleverd. Zo is er een 19 landen variant en een 45 landen variant. Bij de 19 landen variant is het storend dat ons buurland Groot Brittanie er bijvoorbeeld niet in zit.
Verder is het pakket compleet met snelstart gids en al het bevestigingsmateriaal en een adapter plus usb laadsnoer.
De TomTom Urban Rider wordt standaard geleverd met een passieve mount, ofwel een mount zonder oplaad mogelijkheden.
Dat wil zeggen dat je de tomtom niet wordt bijgeladen als hij op de mount zit. Een actieve mount (met 12v aansluiting) is voor zo’n 65 euro te koop, maar daarmee “verlies” je feitelijk het voordeel van het “goedkoop-zijn” van deze variant.
Wij hebben het niet als storend ervaren, omdat de batterij (eenmaal volledig opgeladen) gemakkelijk 7 uur meegaat. Een rondje IJsselmeer is daarmee gemakkelijk te doen. Het opladen kost ongeveer 4 a 5 uur en kan met de bijgeleverde (220V -> USB) lader.
Het gebruiksgemak is best goed te noemen. Zo is er een zogenoemd “snelmenu” wat een subset is van het grote menu en een volledig menu waar alle functies zijn terug te vinden.
Je kunt eindbestemmingen maken met een via punt of meerdere via punten, wat wel vervelend kan zijn is als je naar dichtsbijzijnde benzine station navigeert want dan is je eindbestemming uit het systeem.
Op de Urban Rider kun je kiezen uit: snelste route, kortste route, eco route, vermijd snelwegen, maar ook (erg handig!) voor kronkelwegen. Deze hebben me al meerdere malen een erg leuke route opgeleverd. Dat komt vooral van pas als je zomaar spontaan en onvoorbereid op de motor klimt, of als het na je werk opeens erg mooi weer blijkt te zijn.
Het hoofdscherm is erg duidelijk. De afslagen worden duidelijk weergegeven (visueel en via bluetooth met een stem); ook de rijbaanbegeleiding (die aangeeft welke rijbaan op de snelweg je moet volgen) is super handig en zeer overzichtelijk je ziet in 1 oogopslag waar je heen moet.
Het inzoomen en uitzoomen van de kaart is goed te doen, eenmaal uitgezoomd heb je een goed overzicht van je omgeving.
Wel zal de Tomtom na 10 seconden zelf weer volledig inzoomen).
Het scherm is ook in het zonlicht goed afleesbaar. Je kunt instellen dat het scherm automatisch van dag-mode naar nacht-mode springt.
De montage van de TomTom gaat met de bijgeleverde RAM mount deze monteer je in een paar seconden op je stuur.
Positieve eigenschappen van de Tomtom urban rider
De prijs
Handschoen-vriendelijk
Optie “kronkelwegen”
Bluetooth voice-instructies
Afleesbaar in zonlicht
Makkelijk te monteren en weer te verwijderen
Robuust gebouwd
Compatible met Cardo G9x headset (en anderen)
Lange levensduur batterij
Makkelijke bediening
Negatieve eigenschappen
Opties in de menu-structuur niet altijd gemakkelijk te vinden
Snelmenu kent niet alle opties
Als je het scherm constant aan laat staan gaat de batterij levensduur flink achteruit.
Wie kent het niet lekker een stukje gereden, je kijkt naar je ketting….oei! vergeten te smeren.
Resultaat: klapperende versleten ketting en een rot tandwiel, dat word een dure grap.
Met dit nieuwe kettingsmeersysteem van het merk Cobrra is dit verleden tijd!
Rijden met een kettingaangedreven motorfiets is een zaak van regelmatig smeren.
Toch wil dat er nog wel eens bij inschieten omdat je het vergeet of omdat het bijvoorbeeld donker is of regent.
Smeren met een spuitbus in het donker lukt, maar het meeste vet spuit je ernaast over je velg en op de straat.
Had maar een kettingsmeersysteem aangeschaft.
Fabrikant Cobrra heeft drie jaar aan de ontwikkeling van dit makkelijk te bedienen maar mooi ogende systeem besteed.
Het zwarte aluminium CNC gefreesde reservoir kan simpel op het stuur (of andere plek) gemonteerd worden zodat je hem makkelijk kan bedienen. Het smeren gebeurt door met een kwartslag aan de deksel van het reservoir te draaien, hierdoor pers je de olie door een leiding naar het achterwiel waar de olie op de ketting gedruppeld wordt.
Aansluiten is heel eenvoudig geen elektronica of andere “moeilijke” aansluitingen, gewoon een reservoir met een olieleiding simpel maar effectief. 1 vulling van het olie reservoir is goed voor ongeveer 5.000 kilometers met gesmeerde ketting.
Een goed gesmeerde ketting gaat stukken langer mee dan een niet gesmeerde ketting!
De prijs van dit mooie systeem ligt rond de 139 euro. dit is inclusief alle bevestingingsmaterialen en een navul flesje in de vorm van een sleutelhanger.
Motorreizen in Europa, tripje naar de Moessel / Eiffel
Vertrek donderdagochtend vroeg richting de restaurant en stop plaats De Lucht.. Daar aangekomen even de nodige Cappuccino’tjes genuttigd, even kijken naar elkaars fietsies, gadgets en bepakkingen. Niets vergeten? Nee, uiteraard niet want mannen bereiden zich altijd goed voor en als je dan toch iets vergeet: Dan heb je dat simpelweg thuis gelaten. Hup en weer door richting Maastricht, hotel Van Der Valk is de volgende stop.. Onderweg nog een mooie handdoek die met 150 KM per uur onder de tas vandaan schiet op de A2, even de vluchtstrook op en de tas terug gebonden op het kontje van de Aprilia Tuono en weer door richting Belgie.
Belgie, na het overleven van het meest onlogische wegennet ooit daar komen we uiteindelijk toch aan in Duitsland. Rustplaats, even tanken (elke 170km. weer dus). Na het tanken klommen we op onze fietsen en vervolgden we ons pad als noeste ridders richting het wereldberoemde Cochem.
Volbepakt tasje hier tasje daar en de motoren helemaal nagelopen. Mooi voorbeeld voor de dames, zo kun je dus ook 5dg. op vakantie. Travel light!
Lekker begin dag 2: Lekke band, sheiße!!! Propje nodig dus eerst even een kwartiertje door de bergen van de Eiffel sturen, wij zaten boven op een berg en het benzine station was beneden langs de mMoesel….zeer spannend zo met een lekke band naar beneden. Gelukkig was er iemand met een proppen setje mee en heeft deze vakkundig en snel geplaatst. ,Mannen we kunnen verder!’ Geen overbodige luxe dit mee te nemen zo zie je maar.
Laatste dag lekker even een leuk en klein restaurantje zoeken aan de oever van de moesel. Die hadden we zo gevonden, hop motortjes netjes naast elkaar en naar binnen. Een menukaart was niet nodig want binnen 10 seconden had iedereen al bepaald wat ze wilden eten….Simpel schnitzel!!!
Als je dan toch stilstaat even een foto momentje pakken.
Als je een korte motorvakantie wilt is de Eiffel wat ons betreft een echte aanrader. De wegen zijn er prima, op wat Straßenschäden her en der na. We hebben goede ervaringen met de locals. Zo wordt er regelmatig vriendelijk aan de kant gegaan door automobilisten zodat wij wat meer op het gas kunnen door de mooie gebieden. Dit gebeurt overigens niet met middelvinger, maar met een glimlach. Je rijdt er in ongeveer 7 uurtjes naar toe als je gewoon lekker doorrijdt en je rust tussendoor pakt.
Wij zijn al regelmatig bij Landal Mont Royal geweest wat een prima uitvalsbasis is voor de Eiffel. De motoren kunnen voor de deur staan en je kan lekkere Duitse worsten op de gril gooien na een mooie dag toeren met een prachtig uitzicht.
Wie: Nick – Robin – Jarno – Nico – Michael – Theo – Eric – Edwin Land: Duitsland Eigen motoren: Ja! KM afgelegd: euhmmmm.. 1800 km? Hoe lang: 5 dagen Georganiseerd: Nee, eigen gelegenheid Kosten: 100 Euro voor het huisje + de uitgaven daar en het sap voor de fietsen. Wanneer: juni 2014
Meer info? Vul het contactformulier ergens in of word vrienden op social media.
De Cardo Scala Rider G9x: Radio OFF!!! RADIO OFF!! Wie deze briljante Cardo headset reeds in het bezit heeft klinkt laatststgenoemde zeer bekend. Ondanks een zeer goede articulatie kan het nogal eens zo zijn dat hij iemand connect, belt of zelfs een stoor radiozender aanzet.at verdere functionaliteiten betreft: Gewoon kopen! Dit wil je hebben! Het is zeer vermakelijk ook af en toe een grap te kunnen maken onderweg en deze te delen. Nog belangijker: De voorrijder kan aangeven of de bocht net te scherp is geweest, of dat er niemand aankomt zodat je gewoon veilig kan inhalen. De signaalafstand is tevens prima. Het is niet de beloofde 1.5 kilometer, maar dat lijkt ons wel te kunnen tussen de weilanden zoals wij die in Nederand kennen: Vlak! We hebben de proef op de som genomen en kwamen tot rond de 1000 meter, zelfs in bosrijke omgevingen.
Voordelen van de Scala Rider:
1 Kan 8 personen in geheugen zetten voor connectie.
2 Prima afstand qua bereik.
3 Spraaksturing werkt goed zodra je de radio functie hebt gedeactiveerd.
4 Eenvoudige bediening, zelfs met motorhandschoenen aan.
5 Meerdere mogelijkheden voor helmbevestiging.
6 Connectie met de navigatie mogelijk via bluetooth (gesproken navigatie ontvangen).
7 Connectie met telefoon via bluetooth (bellen en voicecall).
8 Platte inbouw microfoon en tevens een microfoon voor open helm.
9 Supersnel “pairen” door de apparaten tegen elkaar aan te tikken.
10 Lange batterij levensduur.
11 mogelijkheid om met andere cardo gebruikers die je onderweg tegenkomt te communiceren.
Nadelen: Wat ons betreft niet, werkt goed en de prijs – kwaliteit is goed!
Hier een mooie test van Revzilla:
[kad_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=OdLIJGV01tE&list=PLAOFuaPCI5ElaJQ56MabrcwsmmXYzdBoF&index=1″ width=704 height=396 maxwidth=504 ]
Hier nog eens een zorgvuldige test van webBikeworld:
[kad_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=tAARr82dhOg&list=PLAOFuaPCI5ElaJQ56MabrcwsmmXYzdBoF&index=3″ width=704 height=396 maxwidth=504 ]
Wie: Nico
Land: India
Eigen motoren: Nee, huur
KM afgelegd: 1.800 KM
Hoe lang: 3 weken
Georganiseerd: Nee, eigen gelgenheid
Kosten: 1.800 euro (incl uitgaven daar, huur motor, overnachtingen en vlucht)
Wanneer: juli – augustus 2008
Via de motorclub Almere kwam in contact met ene Leo. Hij vroeg mij of ik bekend was met Engelse motorfietsen. “Waarom”? Hij vertelde dat hij van plan was om zelf een motortocht te organiseren in India. De aandacht was getrokken! In het verleden heb ik veel gesleuteld aan Engelse motorfietsen, dus ik had daar wel wat verstand van en ik wilde meteen meer weten over de trip. Hij wilde met max 6 personen naar Delhi in India vliegen en motoren te huren bij een sikh via Motortrail in Delhi waar hij al eens contact mee heeft gehad.
Het plan was om met een boemeltreintje naar Shimla te rijden en daar de motoren op te halen. Vanaf daar zou het avontuur echt moeten starten. Zo gezegd , zo gedaan en binnen 2 maanden vlogen we naar India.
Aangekomen in Delhi was het sikh snikheet en ontzettend goor door smog, uitlaatgassen en alle vuil die de locals daar op straat gooien. Wel even heerlijk om de cultuur te proeven zo een aankomstdag. De eerstvolgende dag pakten we een taxi , even de prijs vooraf afspreken is meteen een gratis tip, naar het station waarvandaan we met de trein naar de voet van Shimla zijn gereisd. (La staat voor berg in India). Zoals je in onderstaande collage kan zien liggen de rails op stukjes afgekloven biels. Vanaf daar zijn we met het boemeltreintje naar het hotel gereisd waar de Royal Enfields al stonden te glimmen (in uitmuntende staat!). Het dromen naar avontuur wordt nu eindelijk realiteit.
Shimla – Banjar 167 KM Na zeer complete instructies, een inwijdingsritueel om geesten te verjagen met kransen om de nek om geluk te wensen, uitleg van gereedschappen en reservespul, en een paar proefritjes later zijn we vol bepakt met jerrycans benzine als rijdende molotovcocktails vertrokken richting Banjar. Door al deze poppenkasten zijn we laat vertrokken en kwamen we in de schemer aan. De rit zelf was al prachtig en de motoren hielden het goed. De hoteleigenaar daar vertelde ons dat wij de jerrycans benzine binnen moesten neerzetten om diefstal te voorkomen. In de avond hadden wij, hoe kan het ook anders, een heerlijk Indiase kip curry gegeten en daarna vroeg de kratten in gegaan. De volgende dag bleek dat onze jerrycans slechts op 1 meter afstand stond van open vuur waar zij de curry aan het bereiden waren en we sliepen er nog boven ook! Ze zijn daar niet zo moeilijk…
Banjar – Manali 94 KM De volgende ochtend moest de trip uitkomen in de mooie plaats Manali in de Himalaya. Onderweg weer de gebruikelijke obstakels, landslides, waar je bijna altijd niet anders kon dan voor wachten. Het leek altijd wel of de bulldozers uit de grond kropen om de rotsblokken en de stenen weer weg te schuiven. Zo nu en dan kon je er met de motor nog wel langs, of overheen dus met de motor ben je ontzettend in het voordeel. Ook omdat je nog eens langs de file kon. In het dorp Manali zijn we nog in een tuk-tuk naar het dorp vertrokken om laat te eten. Ook de tuk-tuk chauffeur neemt het allemaal niet zo nauw met de regels en gevaar, maar de stad Manali maakte dat weer goed.
Manali – Keylong 118 KM. Een relatief korte rit, maar wel een erg zware tocht en hier gaat het echt beginnen. We rijden eerst de Rohtangla op (3.980M) en dan over de Tandi (2.573M) door naar Keylong wat op 3.349 M hoogte ligt. Hier moesten minimaal 2 dagen acclimatiseren om zo te wennen aan de hoogte. Tevens moesten wij hier onze verplichte onderhoud verrichten aan de motoren: Ketting spannen en invetten, luchtfilter schoonmaken, banden op spanning brengen en natuurlijk de dagelijkse oliepeil check doen.
Keylong – Pang 185 KM Na 2 dagen zijn we weer op de motor gestapt richting Pang. Via de Vispacamp (3.142M) door naar Darcha (3.400M) en weer via Patseo (3.811M) door naar Baracha La op maar liefst 4.892M hoogte. Daarna zakten we weer iets af over de Shazu om te overnachten in Pang (4.630M). In Pang werden 4 van 6 er goed ziek door “altitude ilness” waar de organisator Leo zelfs bijna door in coma raakte. Ik ben naar een militair kamp gerend om een arts te alarmeren. Samen met de arts ben ik in een jeep gestapt om Leo op te halen en op te lappen. Na een half uurtje zuurstof en mierzoete thee was iedereen weer de oude. Daarna sliepen we rustig in een tent.
Pang – Leh 174 km waarvan 100KM met een gebroken gaskabel. Na enkele kilometers kwamen we aan bij een grote zandvlakte, het hoogste schelpenstrand op deze aardbol (4.703M): de More Planes. Deze vlakte is 30 KM lang waar we ons doorheen moesten werken op de eenpitters. Onderweg brak de gaskabel en was ik genoodzaakt om met een slangenklem om mijn handvat, een knoop in de binnenkabel en de buitenkabel vastgezet op de voorrem door te rijden om zo voor het donker aan te komen. Fijn altijd als zoiets nog gaat ook! Na de zandvlaktes rijd je over de Tanglang (5.360M) en over de Upshi door naar Leh. In Leh zijn we een paar dagen gebleven om de motoren weer in orde te maken en onszelf de nodige rust te gunnen. Leh is een mooie plaats waar ik helaas even ziek ben geworden. Waarschijnlijk omdat ik mijn handen niet had gewassen na het vasthouden van de smerige menukaarten daar. Hier moest ik helaas een MTB tocht door laten schieten. In Leh hadden we een schitterend uitzicht op de K2 vanuit de cottage. Dat maakte het ziek zijn wat minder erg.
3 dagen later: Leh – Pang 174 km Met nog slechts 4 man. Doordat de enige dame in het gezelschap ziek werd is de man samen met haar direct terug gevlogen naar Delhi. Zij hadden de 2 motoren voor slechts 75 euro per stuk op laten halen vanuit Leh naar Delhi. Terug over de zandvlaktes en nog wat rillerig door even ziek te zijn geweest kwamen we terug in Pang waar we, zoals inmiddels gewend, zeer vriendelijk werden ontvangen. Een overnachting in een tent met drinken, eten en snacks kostte daar nog geen 5 euro per persoon.
Pang – Keylong 185 KM Tussen de middag waren we even gestopt om wat te eten. Iedereen stond al klaar om weg te rijden, maar ik kreeg helaas de motor niet meer gestart. Badend in het zweet door alle keren te kicken toch maar even kijken waar het aan lag. De draadjesman bracht uitkomst met een multimeter: Het contactslot bleek niet door te verbinden. De draadjes werden losgetrokken en professioneel aan elkaar geknoopt en we konden weer de weg vervolgen.
Keylong – Manali 118 KM Zeer zwaar stuk waar we ook goed moesten opletten niet van de weg te worden gedrukt door de Tata trucks. De moeilijkheid was ook nog eens dat de achterkant niet altijd van de voorkant te onderscheiden was door alle versiering. Het was ons al opgevallen dat als we iets wilden kopen er soms schaamteloos voorgedrongen werd. Dit doordat wij waarschijnlijk in een lagere kaste zaten en de mindere waren op dat moment. Dit sloeg alles: We stonden bij een tankstation te tanken waar iemand aangereden kwam op een scooter. Wij werden door de pomphouder gedwongen om te onthouden wat wij getankt hadden en de scooter werd eerst volgegoten. Daarna mochten wij weer de tanks afvullen!?
Manali – Shimla 243 KM – Barre tocht door hevige regen, glibberen en glijden. Hier kwam de Engelse eenpitter echt tot zijn recht door bij elke slag van steen tot steen te wippen. Door vele landslides en een aangepast tempo doordat het zo glad was kwamen we in het donker aan in het hotel.
Shimla – Delhi 641 KM Eindelijk een stukje blazen over een snelweg wat eigenlijk ook niet een echte snelweg te noemen was. Er lopen daar gewoon ezels, wandelaars, geiten, de heilige koeien en waar je heel erg voor moest uitkijken waren trucks die midden op de weg stil stonden. Deze waren vaak half uit elkaar gesleuteld met het blok in de berm. Die waren vaak eruit gesleuteld door een paar fragile mannetjes op blote voeten.
In Delhi aangekomen begon het ook nog eens keihard te regenen waarna we de motoren nog hebben kunnen inleveren en met de taxi naar een luxe hotel zijn gegaan om weer helemaal bij te komen. De andere dag konden we weer terug naar de sikh die onze motoren had verzorgd, want deze werden gecontroleerd op schades en oliegebrek. Slechts 1 van de groep kreeg een rekening voor een kromme remschijf, maar die was al krom bij het ophalen van de motoren en werd dus alsnog kwijtgescholden. Resultaat was overigens ook dat hij zich tijdens de tocht wel 3 keer onderuit heeft geremd.
In Delhi hebben we nog een dag onze ogen uitgekeken in alle motorzaken. Ook tijdens het wachten op de inspectie kwamen er 2 Ieren die terug wilden rijden naar Ierland met hun Royal Enfield. Een service beurtje was daarom wel gewenst. Binnen 2 uur waren de motoren compleet uit elkaar geweest tot en met de wiellagers, balhoofdlagers, zuigerveren, vorkbussen, banden vernieuwd, nieuwe spaken, kleppen geslepen etc. Fascinerend om te zien hoe 4 man zich op de motoren stortten en deze 2 motoren in 100% staat konden brengen.
De dag erop weer terug naar NL… Daar kunnen we kort over zijn.
Samenvattend: Dit wil je ook doen!
Onderhoud van de rails.. Sinds het vertrek van de Engelsen weinig aan gedaan:
De Royal Enfields ophalen:
Rererveondelen, tekst en uitleg:
Theestop:
Hotel Manali:
De zak chips illustreert wat er gebeurd met je hersens binnen je schedel:
Hoogtemeter
Caroline op het dak van de wereld bij Barachala La
Onderhoud aan de motoren in Keylong
Pang
Vlak voor Leh
Na 100 km met een gebroken gaskabel in Leh:
Manali:
De deuk in het voorspatbord laat zien hoeveel veerweg je gebruikt op de wegen van India:
In het prachtige plaatsje Queenstown aan de andere kant van de wereld liep ik tegen een motorzaak aan die ook nog eens off road tochten organiseerde door de fjorden / bergen rondom Queenstown in Nieuw Zeeland. Het zaakje heet: http://www.offroad.co.nz/ en wordt gerund door de Columb family. Nu ik daar toch was moest ik maar eens een goede off road motortocht doen en de volgende ochtend kwam ik met 250 NZ dollars en boekte ik de trip om binnen 2 uur op de motor te zitten.
Het was nog even een half uurtje met de bus vanuit Queenstown naar hun cabin waar zij alle motoren hadden staan en motorkleding hadden hangen. Een prima bepakking kregen we aan, maar ik miste alleen een niergordel en een body protector. Reden was: “Dan voelt men zich te veilig en gaat men gekke dingen doen”, spraken ze uit ervaring. Inmiddels werden de Suzuki RMX 450 fietsen uit 2012 al opgewarmd voor de tocht.
Ik had het geluk om samen met 2 Ozzies (Australiers) die ook aan motocross deden op pad te gaan samen met Columb senior. Een grote vent met een flinke buik: Dat zal wel een rustige tour worden, naja als het er maar mooi is en ik even kan rijden. Niets was minder waar. Na wat achtjes te hebben gedraaid op een klein terrein en wat smalle flinke klimmetjes te hebben overwonnen en nog smallere steile dalingen kregen we de melding dat we het wel konden en klaar waren voor het echte werk. “I am not here to hurt you guys, only to challenge you”. Dat moesten we dan maar geloven en we reden achter senior aan die ook nog eens ernstig moeilijk bij te houden was.
Op ieder moment dat je dacht dat het niet gekker kon, werd het toch echt gekker: Steeds steiler en steeds smaller met een flinke afgrond naast je waar het leek dat je zo weer terug naar Nederland kon vallen en zo nu en dan een riviertje over. Met als hoogtepunten een snelstromende rivier van zeker een metertje of 10 breed met een bodem van fijne grote gladde rotsen! Honderden meters lang langs een rotswand over weggetjes van amper 0.5 meter breed werd je zo nu en dan gehinderd door een rotsblok op je pad. Genieten! Het was echt iedere keer een uitdaging, en dan liep het zo weer eens zo steil en glad naar beneden dat je niet kon remmen en je overgeleverd was aan het succes van je voorganger en dat je motor bleef lopen. Hillclimbing heb ik ook aanzienlijk meer respect voor gekregen. Op het hoogste punt stonden we op 2700 meter hoog en hebben we even genoten van het uitzicht. Daarna met wat flinke lussen afdalend en stijgend tot we weer terug waren bij de cabin. Een foto en een video zeggen hierbij natuurlijk veel meer dan 1000 woorden, maar laat ik nou net mijn camera in de cabin van de Columbs vergeten zijn. Ik moet het daarom doen met een miljoen mental pictures en kippenvel iedere keer als ik er weer aan denk. Gelukkig is er nog wel het een en ander aan footage terug te vinden en heb ik hieronder geplaatst.
Dit zijn mijn enige plaatjes:
Motortocht bergen Queenstownrmx 450 Nieuw Zeeland
Mocht je toevallig in de buurt zijn van Queenstown: Dit wil je!! Kosten van de tocht waren 400 NZD en je was een volledige dag weg 8 uur, waarvan zeker 4 uur op de motor.
Lekker begin dag 2: Lekke band, sheiße!!! Propje nodig dus eerst even een kwartiertje door de bergen van de Eiffel sturen, wij zaten boven op een berg en het benzine station was beneden langs de mMoesel….zeer spannend zo met een lekke band naar beneden. Gelukkig was er iemand met een proppen setje mee en heeft deze vakkundig en snel geplaatst. ,Mannen we kunnen verder!’ Geen overbodige luxe dit mee te nemen zo zie je maar.
snelstromende rivier van zeker een metertje of 10 breed met een bodem van fijne grote gladde rotsen! Honderden meters lang langs een rotswand over weggetjes van amper 0.5 meter breed werd je zo nu en dan gehinderd door een rotsblok op je pad. Genieten! Het was echt iedere keer een uitdaging, en dan liep het zo weer eens zo steil en glad naar beneden dat je niet kon remmen en je overgeleverd was aan het succes van je voorganger en dat je motor bleef lopen. Hillclimbing heb ik ook aanzienlijk meer respect voor gekregen. Op het hoogste punt stonden we op 2700 meter hoog en hebben we even genoten van het uitzicht. Daarna met wat flinke lussen afdalend en stijgend tot we weer terug waren bij de cabin.
