De Gavia pas is zoals je verwacht hoe motorrijden in Italie is. De omgeving een pure lust voor het oog, maar sommige wegen (dit geval aan de kant van Pezzo) een pure martelgang voor je vullingen.
Die trillen gedurende de rit namelijk uit je kiezen als je niet op een tourfietsie rijdt. Het asfalt is hier door de hoogte, en gebrek aan onderhoud, op enkele stukken verre van optimaal te noemen. Ook is de pas op sommige stukken erg smal en is het een uitdaging langs tegemoetkomende autos te manouvreren zonder enkele tientallen meters naar beneden te kieperen. Genoeg gezeurd. De Gavia pas zelf maakt alles meer dan goed. Het is niet alleen maar kommer en kwel met slecht asfalt en ‘krappe afknijpers’. Er zitten ook heerlijke bochten in die ook voor de niet tourfiets piloten genieten zijn. Aan de kant van Santa Catharina zweef je ook weer over een biljartlaken en is de weg een stuk breder. Volgens mij is dit kortgeleden nog vervangen (ergens 2017?). Het is prachtige lange pas en heeft een diversiteit aan vergezichten.
Als je het een beetje slim uitstippelt kan je in 1 dagdeel over de Stelvio naar, deze minstens zo mooie, Gavia pas en verder door naar de Tonale pas. Om vervolgens ergens in Italie neer te strijken voor een ijsco’tje. Andersom kan ook natuurlijk. Wij hebben deze 3 passen in 1 ochtend gedaan. Nog een gratis tip voor motorrijdens onder elkaar: Wij hebben geen benzinestation gevonden vanaf de Tonale pas tot aan Bormio. Met een slurpende tweepitter krijg je toch wel even de Shivers is dat best spannend als het benzinelampje al bovenaan de Gavia brand.
Puur genot die Gavia pas voor als je gaat motorrijden in Italie. Hij staat bij ons in de top 5 van leukste bergpassen voor de motor.
Gavia pas op Google maps
