Isle of Man en de Nurburgring hebben er een concurrent bij mocht je nog nooit van de Gold Cup of the Dolomites hebben gehoord. De Coppa d’ Oro delle Dolomiti, ofwel Gold Cup of the Dolomites, was een race over een stratencircuit dat plaatsvond vanaf 1947 tot en met 1956 over 303 kilometer in de Italiaanse Dolomieten.
Hoewel het destijds als autorace werd gehouden is het momenteel ook voor de motorrijder een must-ride-route. Het legendarische stratencircuit in de Dolomieten kan namelijk tot op heden bijna exact worden uitgestippeld. Leuk om te weten is dat de bochten met mooie race verkanting op je liggen te wachten. Her en der zie je nog de geverfde kerbstones die je het gevoel geven dat je op een heus circuit rijdt. Het is niet voor niets dat er sinds 1972 weer nieuw leven in is geblazen door er weer regelmatig een historische race op te organiseren.
Hoogteverschil in het stratencircuit
In vergelijking met Isle of Man en de Nurburgring wordt er nogal wat afgeklommen op deze route, want er zit bijna 2 kilometer hoogteverschil in. Dat is maar liefst 6 keer meer meters omhoog.
Plaatsen en passen van het Stratencircuit in de Dolomieten
Het startpunt ligt in het plaatsje Cortina d’Ampezzo en loopt over de onderstaande passen en door de plaatsen.
Start: Cortina d’Ampezzo
Pocol
Passo Falzarego
Andraz
Pieve di Livinallongo
Arabba
Pordoi Pass
Sella Pass junction
Canazei
Vigo di Fassa
Moena
Predazzo
Rolle Pass
San Martino di Castrozza
Fiera di Primiero
Fonzaso
Feltre
Belluno
Longarone
Pieve di Cadore
Auronzo
Misurina
Carbonin
Passo Cimabanche
Finish: Cortina d’Ampezzo
Zoals onderstaand te zien maakt de routeplanner van Google er momenteel 300 kilometer van, dus ergens missen we 3 kilometer. Wellicht dat er ergens een verkeerde afslag wordt genomen, omdat je niet alle punten kan maken in Maps. Dat lukt dus wel in je Myrouteapp.
Om een rondje te volbrengen moet je wel een dag vrijmaken in je agenda gezien je er ongeveer 7 uur over zal doen. Zonder een tussenstop voor een espresso gerekend. Het ronde record werd tijdens de laatste race in 1956 op 3 uur 1 minuut en 31 seconden gezet. Dat kwam neer op een gemiddelde van net iets meer dan 100 kilometer per uur. Dat zal niet zo snel meer worden verbroken, ook niet op een hele vroege zomermorgen zonder verkeer. Dit moedig ik ook niet aan om te proberen overigens.
Neem deze route dus op in je navigatie als je afzakt naar Italie op de tweewieler. De wegen in deze omgeving zijn over het algemeen erg goed en in dit gebied zijn meerdere ‘berijd waardigheden’ voor de stuurliefhebbers. Nog een reden dus om hier op verkenning te gaan.
Update: De route kan je nu ook hier downloaden…
