Na ruim 20.000 kilometer op de Triumph Street Triple vond ik het tijd voor een andere gemotoriseerde tweewieler. Wel met wat eisen natuurlijk, want de Triumph vervang je niet zomaar. De ‘nieuwe’ motor moest minstens zo een bijzondere verschijning zijn (persoonlijk), iets meer vermogen en alles behalve een viercilinder. Het is een Ducati Streetfighter 848 uit 2012 geworden waar ik ooit al mee had geflirt. Ook een naked bike, twee cilinders, brute looks, totaal anders, maar wat een leuk apparaat kan ik inmiddels zeggen.
Keuze- en ophaalstress
Nog voor de coronacrisis de wereld in de greep kreeg heb ik het land doorgereden op zoek naar een andere motor. Een Streetfighter 848 was de eerste keus, of toch een nieuw model Street Triple, een Brutale 800? Ik heb zelfs even heel erg getwijfeld om in een totaal ander segment te gaan rijden, namelijk met de Ducati Multistrada in het toursegment. Nu nog even niet. Bij de eerste keus blijven dan zit het wel goed. Ik rijd voorlopig in ‘dezelfde klasse’ als de meeste van mijn vrienden en de recensies over de 848 zijn overal goed. Hoewel de ritjes op de Multi 1200 van de buurman mij echt even liet twijfelen.
Ergens ver in het noorden van het land was het raak. Een hele frisse Ducati Streetfighter 848 met slechts 7100 km op de teller (gecontroleerd), een bijzondere demper (Fresco), een zachter zadel dan het origineel, niet teveel aan gerommeld en de verkoper lijkt een oprecht persoon. Dit moest hem gewoon gaan worden en de deal was snel gemaakt. Over een week halen we hem op.
Of toch niet? Inmiddels staat de wereld namelijk in brand. Het wordt misschien wel ophalen na alle Corona heisa? Anderhalve maand later tijdens mooi weer had ik lang genoeg in quarantaine gezeten en ging ik met de aanhanger op pad om de 848 op te halen. Alles is netjes op 1.5 meter afstand afgehandeld en inmiddels zijn we ruim 600 kilometer verder. Tijd voor een eerste review en ik kan je vertellen: Hij is positief, erg positief.
Na 600 kilometer valt dit inmiddels op
Een beetje onwennig
Na wat onwennige eerste kilometers krijg ik de motor wat door. Tijdens de testrit spookte de gedachte om snel wat te doen aan het bokkerige onder de 30 kilometer per uur, maar dat was na 100 kilometer al weg. De motor is met een licht zijden handschoen erg soepel over kleine rotondes en door krappe bochten te gooien. Het gaat niet zo makkelijk als met de Triple, maar dat wisten we. Net onder de 20 kilometer per uur is prima te doen in tweede versnelling. Daaronder voelt hij beter in zijn eerste versnelling. Een kleiner voortandwiel, of een rustigere ECU is dus niet nodig. De 848 doet wat hij moet doen bij lage snelheden en is soepeler dan je verwacht van zo een bruut met twee cilinders.
Wat nog wel wennen is optrekken achter ander verkeer. Alleen al de koppeling los betekent dat de motor bijna stationair flink versnelt richting de voorganger die vaak veel langzamer van zijn plek komt.
Karakter van het motorblok
Rond de 4.000 toeren, ongeveer 50 kilometer per uur bijvoorbeeld, maakt de motor een beetje een duwende beweging. Hij wil sneller vooruit dan jij wilt en je voelt het blok aanmoedigen om te versnellen. Dat doen we niet waar het niet kan mag natuurlijk en het houd je wakker.
Qua vermogen zit het meer dan goed met de 848. Wat gaat deze motor enorm van zijn plek en de vlag gaat helemaal uit vanaf 6.000 toeren. Die brul alleen al geeft je kippenvel (disclaimer: ik rijd met db killers en met fatsoenlijk toeren binnen bebouwing). Het is een absoluut kanon die je ongemerkt veel te hard kan laten rijden. De 132 PK is in combinatie met 94 NM behoorlijk. Zeker zonder allerlei poespas om dit te kunnen gebruiken. Het is de traction control en de rechter pols die dit feest onder controle moet houden.
Van alle tweecilinders die ik heb gereden trekt hij opvallend lang door en de powerrange voelt daarom vrij lang aan. Een power-wheelie is niet iets waar ik enorm op zit te wachten, maar het is gaaf dat het zo makkelijk gaat.
Schakelen en koppelen gaat vrij soepel en je kan de versnellingen goed vinden. Ook hoef je niet te zoeken naar zijn neutraal. Opvallend is hoe vergeefs de motor is bij het terugschakelen. Het blokkeren van het achterwiel valt alles mee.
Er wordt overigens wel eens geschreven dat de bak wat stroef gaat en dat de koppeling zwaar zou zijn. Persoonlijk vind ik dit erg meevallen en totaal niet storend. Het is tenslotte geen motor die alleen maar voor gemak gereden moet worden.
Frame, vering en houding op de motor
De wielbasis is vrij lang van de motor en ik had daarom het vooroordeel dat hij moeilijker door de krappere bochten te draaien was, maar dit valt mij in praktijk erg mee. Persoonlijk ben ik meer enthousiast van het langer hangen en dat is iets waar deze motor absoluut in excelleert. Eenmaal in de bocht gelegd blijft de motor altijd keurig in lijn en ik heb een enorm vertrouwen in de voorkant. Die voelt super stabiel aan en zoals gezegd; ook bij lagere snelheden in krappere bochten.
De vering weet alle oneffenheden, flinke gaten en drempels in het wegdek keurig op te vangen. De remmen op de motor grijpen goed aan en zijn met veel gevoel te bedienen. De 848 duikt niet en is keurig in balans. Ook na de inmiddels 8 jaar dat de motor oud is.
De motor staat te boek als een naked, maar de houding is in vergelijking met veel andere motoren in dit segment verschillend. Je leunt meer op de voorkant en je verwacht daarom dat hij in de buurt van een supersport / superbike komt. Toch kom je bedrogen uit als je op een kuipmotor stapt vanaf een Streetfighter 848, of andersom. Dit is toch weer heel anders en dan merk je dat Ducati iets unieks uit de fabriek heeft laten rollen. Tot dusver is mijn mening dat het ‘best of both worlds’ is. Sportief, maar dan wel in een veel meer ontspannen houding dan op een ‘racer’. Daarnaast weer sportiever dan een huis-tuin-en-keuken-naked zonder dat je teveel inlevert aan comfort.
De looks van de 848 Streetfighter zijn verbluffend
Van binnen moet de 848 mooi en goed zijn. Maar de reden waarom deze motor is onderzocht (en na veel research over betrouwbaarheid, rij-ervaring en specificaties ook gekocht) is het uiterlijk. Wat een geweldige lijnen zitten er in de motor. Wat staan die uitlaten mooi naast de enkelzijdige ophanging. En wat komt het rode frame mooi tot zijn recht over de zwarte blok. Het dashboard is minimaal, maar wat is dit goed in lijn met de motor. Als laatste is ook de koplamp van de motor erg goed gelukt. Een plaatje! Tot in het fijnste detail is de motor een kunstwerk op wielen.
Technische specificaties Ducati Streetfighter 848
| Merk/Model | Ducati Streetfighter 848 |
|---|---|
| Motor | |
| Type | 90° V2 11º Testastretta |
| Koelsysteem | Vloeistofgekoeld |
| Cilinderinhoud | 849,4 cc |
| Boring x slag | 94 x 61,2 mm |
| Compressieverhouding | 13,2:1 |
| Klepaandrijving | DOHC, 4 kleppen per cilinder, desmodromisch |
| Ontsteking | Digitaal |
| Starter | Elektrisch |
| Benzinetoevoer | Marelli elektronische benzine injectie, ovale inlaatkelken |
| Smering | Wet sump |
| Vermogen (opgave) | 132 pk @ 10.000 tpm |
| Koppel (opgave) | 94 Nm @ 9.500 tpm |
| Transmissie | |
| Aantal versnellingen | 6 |
| Primaire reductie | Tandwielen |
| Finale reductie | Ketting |
| Koppeling | Nat, meervoudig platen, slipperclutch, hydraulisch bediend |
| Chassis | |
| Frame | ALS 450 staal Trellis frame |
| Wielbasis | 1.475 mm |
| Balhoofdhoek | 24,5º |
| Naloop | 103 mm |
| Vering voor | 43 mm Marzocchi Upside Down, volledig instelbaar |
| Vering achter | Sachs monoshock met progressief linksysteem, volledig instelbaar. |
| Veerweg voor | 127 mm |
| Veerweg achter | 127 mm |
| Voorrem | Dubbele 320 mm schijf, Brembo 4-zuiger radiale remklauw |
| Achterrem | Enkele 245 mm schijf, Brembo 2-zuiger remklauw |
| Voorband | 120/70 ZR 17″ |
| Achterband | 180/60 ZR 17″ |
| Afmetingen | |
| Lengte | 2.120 mm |
| Breedte | n.b. |
| Hoogte | 1.131 mm |
| Zadelhoogte | 840 mm |
| Drooggewicht | 169 kg |
| Tankinhoud | 16,5 liter |
De minpunten
Zijn er dan helemaal geen minpunten te vinden? Ja die zijn er wel degelijk. Zo vind ik de motor soms wat nerveus op wat hogere snelheden op de snelweg. Bij bepaalde windstromen achter voorgangers voelt het alsof het voorwiel continue zoekt. Hier moet ik wel bij zeggen dat het veel minder is nadat er een nieuwe voorband is gemonteerd.
Daarnaast mis ik de gear indicator wel op sommige momenten. Niet zo zeer tijdens het doorrijden, maar bijvoorbeeld bij het naderen van een kruispunt op een 80 kmh weg ben ik niet altijd even op de hoogte van de versnelling. Ook mis ik ABS op de motor. Dit had een mooie aanvulling geweest op de traction control die wel aanwezig is.
Ok. Ook is dit nog het melden waard: Het ontbreken van enige bagageruimte is wel wat irritant.
Het oordeel, of TLDR
Pluspunten
– Heerlijke wegligging
– Smooth voor een tweecilinder
– Prachtig design en mooi geluid
– Sportieve, maar comfortabele houding
– Handelbaar vermogen tijdens lange powercurve
– Goede vering en veel gevoel in de remmen
– (persoonlijk) Natte koppeling dus geen authentiek Ducati spijkerbak geluid
– Lange service intervallen, 24 dkm of 5 jaar
– Tanken na 200 kilometer
Minpunten
– Geen gear indicator
– Geen ABS
– Nul bagageruimte
– Voelt soms nerveus op de snelweg, of hogere snelheden in de wind
Of ik de motor aan kan raden? Absoluut! Het is een geweldig apparaat voor iedereen die wel al een beetje kan motorrijden. Hij is vrij tam te rijden terwijl je ook verrast kan worden door het brute vermogen.
Blijft gewoon een prachtig plaatje!
