Passo del Mortirolo – Over 33 tornanti naar de top

Zoals eerder benoemd zijn de Italiaanse Dolomieten een aaneenschakeling van plezierige curves over de mooiste bergpassen. Zo ook de Passo del Mortirolo, je zou denken dat het een geitenpad omhoog is, maar motorrijden kan er ook prima. Het is zelfs weer een geweldig leuke klim. De pas kent een gemiddelde stijging van ruim 10 procent en je klimt een flinke 1301 meter tot 1852 meter hoogte.

De Mortirolo, ook wel Passo di Foppa genoemd, kent misschien niet de meest vloeiende weg omhoog over een biljartlaken van asfalt, maar is wel weer de moeite waard. Het is namelijk ook op de motor best wel even doorwerken om de top te bereiken, en dat is juist weer leuk. Niet voor niets is het een van de meest heftige klimmen uit de ronde van Italie. Je rijdt over een smal pad, wel voorzien van passeerhavens, versleten asfalt, erg krappe haarspelden en een flink stijgingspercentage naar de top als je vanaf de S38 komt.

De Passo del Mortirolo ligt in Lombardije en vormt een verbinding tussen de bergdalen Val Camonica en Valtellina. Kom je vanaf de S38 (Bormio-Tirano) dan kan je bij het plaatsje Mazzo di Valtellina aan de tocht omhoog beginnen. Het prettige is dat de weg niet vaak wordt gebruikt, omdat het via Aprica makkelijker rijden is en bovendien mag verkeer vanaf een bepaalde breedte niet over de pas.

Enkele kilometers onder de top aan de westkant kan je er voor kiezen om weer af te dalen naar de S38 en de weg vervolgen richting bijvoorbeeld Bormio / Stelvio.
Past in ieder geval prima in een dagje touren!

Maps: Google

Stelvio – Motorrijden over de koning van de Dolomieten

Motorrijden over de Stelvio in de Italiaanse Dolomieten staat garant voor avontuur. Als je langs de ‘wijze van de top’ rijdt voel je jezelf altijd king of the road. Trots op de weg die je onder je weg hebt geduwd. Of je deze summit nou hebt bereikt door regen, mist, sneeuw, wind, (vries)kou, hitte of onder ideale omstandigheden: Het is altijd een mooie ervaring. Alleen zijn gemotoriseerde tweewieler piloten niet de enige liefhebbers waar de pas bij in trek is. Wielrenners, skeeleraars, rolstoel atleten, wandelaars, hardlopers en auto fanaten zijn er ook te vinden. En veel.

Daarom is de grote tip om zo min mogelijk tussen 09.00 uur in de ochtend en 16.00 uur in de middag over de pas te gaan. Als het doel vrij motorrijden over de Stelvio is, dan is het een absolute aanrader om dit tijdvak te ontwijken. Wees dus vroeg, of juist iets later om aangenamer de klim aan te doen.

De Stelvio, ofwel Passo dello Stelvio, brengt je tot 2758 meter hoogte en start je vanaf Prad dan doe je dat over maar liefst 48 haarspeldbochten. Tenminste, als je de 2 bochten beneden in het dal ook meerekent. Zelf zijn we er niet helemaal over uit om deze haarspelden toe te kennen aan de pas. Aan deze zijde zijn de bochten over het algemeen krap en ook zit er soms wat hoogteverschil midden in de bocht om je meer uitdaging te gunnen. Hiernaast is het asfalt op enkele stukken niet hoe je het hebben wilt. Maar echt slecht mag je het niet noemen.

Om echt lekker te sturen is de kant van Bormio veel aangenamer. Niet alleen is het asfalt er beter, maar ook de bochten zijn ruimer met meer overzicht en afwisseling. De tunnels geven het eveneens een extra dimensie. Het is alsof je in een attractie rijdt.

De route over de Stelvio neemt je mee over over 47 kilometer fun tussen Bormio en Prad. De beste periode om af te reizen naar deze koning van de Dolomieten is vanaf eind Mei tot en met half Juni. Daarna kan je beter weer vanaf half September tot half Oktober over de pas willen. Niet zo zeer qua weer, maar wel om de vakantiedrukte te ontwijken.

Let wel goed op het weerbericht en zoek uit of de pas open is. Een meter sneeuw is geen uitzondering. Net als een weggespoeld wegdeel. Vergeet ook niet vanaf de top de Umbrail pas eens te verkennen.

Routekaart: Google Maps

Het leed dat E10 benzine heet?

Het kan je zomaar zijn ontgaan, maar sinds 1 oktober 2019 is het heel waarschijnlijk dat je E10 benzine zal tegenkomen bij de pomp. Let daarom goed op dat niet alle motoren geschikt zijn om te blijven functioneren op deze brandstof.

Wat is E10 benzine precies? E10 brandstof is een mengsel van 90 procent fossiele brandstof met maximaal 10 procent bio-ethanol. Ethanol is een stuk agressiever dan benzine voor zowel metalen als kunststoffen en kan daardoor motoronderdelen zoals pakkingen en afdichtingen aantasten. Dit betekent dat Euro 98, met ook de Euro 98 prijskaart per liter, voor de meeste motoren momenteel de enige uitweg is om in Nederland om te blijven rondtoeren zonder dat de motor begint te pruttelen.

Het klinkt een beetje nonchalant en dat is het ook. Maar Kawasaki is het enige motormerk die de moeite heeft genomen om een lijst te publiceren met de motoren die wel en niet bestemd zijn tegen deze ‘nieuwe’ brandstof. Zal de Z H2 hier juist op excelleren en goed op accelereren? Je kan, als je geen Kawa rijdt, gewoon op e10check.nl nagaan of je over moet op de 98 brandstof. De moeite waard om eens na te gaan voordat je bij de pomp staat!

Op zich natuurlijk helemaal geen probleem om bij te dragen aan de doelstellingen om de aarde een gezondere plek te maken. Alle beetjes helpen, maar moeten we nu een nieuwere motor aanschaffen als deze niet geschikt is? Moeten we omrijden voor Euro 98 als dat niet aan de pomp beschikbaar is? En rijden we wel net zoveel kilometers op de tank als met E5? Voor nu allemaal vragen die onbeantwoord blijven waardoor er vraagtekens zijn of dit echt op een positieve manier bijdraagt…..

Kawasaki Z H2 Supercharge – De naked to beat?

Reveal party time. Ik zei het al eerder. Kawasaki teased ons voor een tweede maal met de Kawasaki Z H2 Supercharge. Zo gaat het naakte paradepaardje heten dus. Enkele weken geleden lieten zij al doorschemeren dat er naast de huidige Z modellen een wat bruter model op de markt zal komen.

In de eerste ’tease’ word je vluchtig hypnotisch gemaakt door de waaier van een supercharger die naar volle toeren gaat en vervolgens het Z-logo aanzuigt. Ha! Er komt dus naast de bekuipte Ninja H2 een naked versie met een supercharger. Zal die dan toevallig ‘Z H2 Supercharge’ gaan heten?

In de tweede tease die gisteren live is gezet is dus de naam Z H2 Supercharge prijsgegeven en een silhouet die wat weg heeft van de Kawa Z900.

Het feit dat er een supercharger op zit doet mijns inziens de testosteron spiegel veel te veel stijgen. En dan moet je de motor nog bestijgen, starten en de baas blijven als je moedig en iets onzeker het gas open rolt. Ik mag toch hopen dat de naked wordt geleverd met ducktape en een weightvest om er op te blijven zitten. Leuk om eens te proberen, maar de in de schuur willen hebben score is bij mij niet erg hoog.

Wetende dat de bekuipte broeder, de Ninja H2 met 325 PK van de band komt, maakt mij nieuwsgierig of dit dan de naked-to-beat wordt. De MV Agusta Brutale 1000, Aprilia Tuono V4 1100 en de KTM 1290 Super Duke R, en de nog te lanceren Ducati Streetfighter V4 hebben er hiermee waarschijnlijk wel een concurrent bij voor deze titel. Nog even geduld, op 23 oktober weten we het.

Bron en foto’s: Kawasaki Youtube

Get Duked? KTM kondigt iets met een oranje buizenframe aan: Rara…

Het is weer de tijd van het jaar dat de Intertoys en Bart Smit Bol speelgoedboeken op de mat vallen. Tijdens deze periode gebeurt er ook veel op tweewielergebied, want de Eicma in Milaan komt dichterbij en dat betekent aankondigingen. KTM heeft er ook 1: Get Duked! Geen idee wat we precies mogen verwachten, maar na de uiteindelijke Duke 790, aka ‘The Scalpel’, ben ik wat geremder in mijn verwachtingen.

Want wat was het prototype van de KTM ‘Scalpel’ een geniale machine qua looks. De mono exhaust onder het kontje, de haaienkartels onder het zadel, de brute look en agressieve zit. Dit ontwerp klopte helemaal, maar waarschijnlijk niet voor een straatlegale fiets. Het boodschappenauto’tje van moeders de vrouw stond al te koop voor als de 790 uitkwam, maar hoefde dus niet weg na de onthulling. Ok. Ik moet niet te negatief zijn over deze machine. De huidige KTM 790 is alsnog een fijne motor met van alles er op en er aan die haarscherp stuurt. Alleen niet gaaf genoeg om thuis een paar nachten op de bank te slapen.

Sorry, ik dwaalde wat af. Terug naar de aankondiging. Misschien is het een nieuwe KTM Duke 125, 390, 690 1290, of misschien wel een 890…? In de video zie je wat carbon afwerking, een remschijf, een oranje vakwerkframe en uiterst geconcentreerder monteurs. Weinig dus. Get Duked! Dat is het momenteel en daar zullen we het mee moeten doen.

View this post on Instagram

#GETDUKED | Stay Tuned #KTM #ReadyToRace #EICMA2019

A post shared by KTM (@ktm_official) on

Bron: Instagram Official KTM
Foto: The 1290 Beast KTM Media / Schedl R

Tonale pas – Motorrijden in Italie alsof je het heen en weer krijgt

Ergens verstopt in de buurt van de Gavia en de Stelvio ligt een iets minder bekende pas die ongeveer tussen Ossana en Pezzo loopt. Maak kennis met de Tonale pas, ofwel de Passo del Tonale. De weg loopt niet zo stijl (max 8.8 procent) als bij zijn buren en ook kom je er niet zo hoog, namelijk slechts 1.884 meter. Toch is het een hele fijne weg waar je lekker door kan rijden. Er zitten namelijk (bijna) geen afgeknepen haarspelden in, maar wel heerlijke andersoortige krommingen.

In de winter is het een vrij populair skigebied met ongeveer 100 KM aan pistes en in de zomer kan je er nog eens lekker wandelen naar het schijnt. Voor motorrijden is de Tonale pas gewoon erg geschikt om flink wat lol te maken. Zoals reeds benoemd is het niet meteen een pas die ergens in uitspringt. Hoewel, al typende meen ik mij te herinneren dat iemand door de Cardo aangaf ‘ het heen en weer te krijgen’ van alle curves. Als we moeten stempelen, dan geven de Tonale pas het stempeltje van ‘De heen en weer pas’. Reden hiervan is dat de bochten-series je in een up tempo heen en weer gooien over de weg. Good fun!

Je kan de Passo del Tonale zien als een voor-, of nagerecht van de Gavia en de Stelvio, of gewoon een mooi stuk weg in een motorrijders walhalla met zijn eigen charmes. Zet hem er maar bij op jouw to-ride list.

Tonale pas motorrijden in italie
Wij hebben er in ieder geval al 2 jaar op rij genoten op de tres cilindris!

Maps: Google Maps

Motorrijden over de Berninapas in Zwitserland – Een juweeltje

Dat er goed te sturen valt is begrijpelijk. Maar al zou de weg alleen rechtdoor lopen dan zou motorrijden over de Berninapas nog steeds de moeite waard zijn. De omgeving is net even anders dan gewend bij de passen in de buurt. Zonder asfalt om je heen had je jezelf in het jura tijdperk kunnen wanen. Naast je motor met je helm op. Vanaf de weg heb je uitzicht op de 4.049 meter hoge Piz Bernina en wellicht het mooiste punt van de weg ligt voor de pashoogte zelf, het uitzicht op de Morteratschgletsjer.

Zelf hebben we afgelopen zomer (2019) helaas niet de volledige pas gereden. We zijn vanaf Livigno komen aanrijden en zo doorgestoken richting Poschiavo en Italie. Wanneer je hier begint kom je net voor het midden van de pas aangereden. Je zal dan meteen op enkele haarspeldbochten worden getrakteerd over een mooie plak asfalt. Achteraf hadden we nog een stuk omhoog willen steken richting Ponstresina, maar het was onderdeel van een 350 kilometer lange rit. Op een naked bike is alles heel leuk tot net iets over de 300 kilometer door de bergen. Daarna vooral vermoeid, verkrampt, zadelpijn en pijn in de polsen. Je kent het wel, of niet..

Als je de Wiki’s er op naslaat zie je dat de pas wordt berekend op 56 kilometer. Hij verbindt officieel Samedan met Tirano en als je dit doortrekt kom je hier wel aan. Omdat na Poschiavo de route wat minder spectaculair wordt korten we hem voor de vorm iets in tot net geen 33 kilometer. Maar goed, dat is nog steeds van Amsterdam naar Utrecht slingeren met prachtige vergezichten, en dat is geen straf. De Berninapas heeft een top van 2.328 meter en wordt, ondanks dat het vooral een toeristisch belang heeft, het hele jaar open gehouden. Het zijn dus vooral wat locals en de dagjesmensen waar je omheen moet. En 3 jongens met een grote glimlach op hun gezicht op prachtige 3 cilinders.

Gratis tip: Tank je motor even vol in het Italiaanse plaatsje Livigno. Door het weigeren om mee te doen aan diverse belastingen van de lokale staat betaal je voor een liter benzine slechts 1 euro. Je ziet er dan ook flink wat tankstations voor een relatief rustige weg en een klein plaatsje. Een detour vanaf de top is prima aan te rijden. Namelijk 35 kilometer heen en weer. Tevens een leuke toevoeging aan de pas als je er toch bent.

Bron: Google Maps

Triumph Street Triple RS 2020 – daar is hij dan

Enkele dagen geleden werd wereldkundig gemaakt dat er flink wat updates zouden zijn op de Triumph Street Triple RS 2020. Likkebaardend is er uitgekeken doordat een silhouet in een promo video een ander neusje liet zien voor de 765CC naked. En anders is het neusje, een beetje, en dat is lang niet het enige wat veranderd is.

Laten we beginnen met het vermogen van de Street Triple RS 2020. Er wordt maar liefst 9 procent meer vermogen beloofd in de mid-range met een piek op 123PK bij 11.750 toeren. Ook het koppel is niet ongemoeid gelaten, want hier hebben de Engelse vrienden naar eigen zeggen een vooruitgang geboekt van 9 procent tot 79NM bij 9.350 toeren. Voor degene die zijn huiswerk heeft gemaakt en weet dat dit vrijwel identiek is aan het voorgaande model: Het verschil zit hem in de mid-range waardoor het vermogen veel bruikbaarder, en er over het hele gebied meer trekkracht is.
De motor heeft verder een verbeterd reactievermogen dat voornamelijk wordt behaald door een vermindering van de rotatietraagheid met 7 procent. Dit heeft Triumph voor elkaar gekregen door de krukas, koppeling en balansas nauwkeuriger en lichter te maken.

De motor kent 5 aangepaste rijmodi, namelijk Road, Rain, Sport, Track en Programmeerbaar. De modi stellen de gasrespons, ABS en tractiecontrole in om de prestaties te optimaliseren en de motor aan te passen aan jouw humeur. Zo heeft de rain functie nog maar 100PK op het achterwiel. Bovendien maken de elektronische gasklepregeling (nauwkeurige gasrespons), verstelbare ABS, schakelbare tractiecontrole en zelfuitschakelende richtingaanwijzers deel uit van de nieuwe technologische normen van de Street Triple.

Het TFT-systeem is ook in enkele opzichten geupdate. De MyTriumph connectiviteitssysteemsoftware (mooi woord voor galgje) is erg handig door de Bluetooth-module voor accessoires. Dit maakt GoPro-interactie, turn-by-turn navigatie en telefoon- en muziekbediening mogelijk. Als ik mij niet vergis was dit al aangekondigd op het model hiervoor, maar is dit uitgesteld tot nader order? Wellicht dat hier op werd gewacht.

Het scherm beschikt tevens over nieuwe stijl ‘second gen’ grafische schema’s, in 4 verschillende stijlen en 4 verschillende kleuren. De TFT-schermhoek kan worden aangepast voor een goede zichtbaarheid.

Zo kunnen we eigenlijk nog wel even doortypen wat de updates aangaat. De zithoogte iets verhoogd, een nieuwe neus dus met wat aanpassingen aan het bodywork en flyscreen, een gloednieuwe carbon afgewerkte demper, andere stuurklem, hielbeschermers enz. Best een leuke update dus voor een toch al heerlijke motor terwijl de wereld wachtte op de nieuwe Daytona. Het schept verwachtingen voor zijn bekuipte evenknie.

MOTOR EN TRANSMISSIE
TypeVloeistofgekoeld, 12 kleppen, DOHC, driecilinder in-lijn
Inhoud765 cc
Boring77.99 mm
Slag53.4 mm
Compressieverhouding12.54:1
Max. vermogen EC123Pk / 121.36 BHP (90.5kW) @11750tpm
Max. koppel EC79Nm@ 9350tpm
SysteemSequentiële, elektronische multipoint-brandstofinjectie met SAI. Elektronische gasklepregeling
UitlaatRoestvaststalen 3-in-1-uitlaatsysteem met een lage, roestvaststalen, enkelzijdige demper
EindaandrijvingX-ringketting
KoppelingNatte platenkoppeling met slip-assist
Versnellingsbak6 versnellingen met Triumph Shift Assist
FRAME
FrameVoorzijde – twin-sparconstructie van aluminium buizen. Achterzijde – tweedelig hogedruk-spuitgietwerk
SwingarmTweezijdige, gegoten aluminiumlegering
VoorbandGegoten aluminiumlegering 5 spaken, 17 x 3,5 inch
AchterwielGegoten aluminiumlegering 5 spaken, 17 x 5,5 inch
Voorband120/70 ZR17
Achterband180/55 ZR17
VoorveringOmgekeerde 41-mm Showa-voorvork, big piston vork (BPF), instelbare compressie, rebound en preload.
AchterwielophangingOhlins STX40 met volledig instelbaar piggyback reservoir RSU
Front BrakesDubbelle 310 mm zwevende schijven, Brembo M50 4-zuigerige radiaal monobloc klauwen
Rear BrakesEnkele 220 mm schijf, Brembo eenzuigerige remklauw, uitschakelbaar ABS
Instrumentendisplay en -functiesFull-colour, 5″ TFT dashboard met 4 stijlen en high/low contrast opties
AFMETINGEN EN GEWICHT
Breedte stuur775 mm
Hoogte zonder spiegels1085 mm
Zadelhoogte840 mm
Wielbasis1405 mm
Vorksprong23.9 Âş
Naloop100 mm
Dry Weight166 kg
Tankinhoud17.4 L
BRANDSTOFVERBRUIK
Constant Speed 56mph/90kph5.2 l/100km mpg
Brandstofverbruik5.2 l/100km
CO2 FiguresEURO 4 Standard: 119 g/km **De CO2-uitstoot en het brandstofverbruik worden gemeten volgens verordening 168/2013/EG.  De waarden voor het brandstofverbruik zijn het resultaat van specifieke testomstandigheden en dienen alleen ter vergelijking. De resultaten in een werkelijke rijsituatie kunnen anders zijn.

De Street triple RS 2020 komt in 2 kleuren, ‘silver ice’ en ‘jet black’.

Meer info: Triumph

Legendarisch stratencircuit dwars door de Italiaanse Dolomieten

Isle of Man en de Nurburgring hebben er een concurrent bij mocht je nog nooit van de Gold Cup of the Dolomites hebben gehoord. De Coppa d’ Oro delle Dolomiti, ofwel Gold Cup of the Dolomites, was een race over een stratencircuit dat plaatsvond vanaf 1947 tot en met 1956 over 303 kilometer in de Italiaanse Dolomieten.

Hoewel het destijds als autorace werd gehouden is het momenteel ook voor de motorrijder een must-ride-route. Het legendarische stratencircuit in de Dolomieten kan namelijk tot op heden bijna exact worden uitgestippeld. Leuk om te weten is dat de bochten met mooie race verkanting op je liggen te wachten. Her en der zie je nog de geverfde kerbstones die je het gevoel geven dat je op een heus circuit rijdt. Het is niet voor niets dat er sinds 1972 weer nieuw leven in is geblazen door er weer regelmatig een historische race op te organiseren.

Hoogteverschil in het stratencircuit

In vergelijking met Isle of Man en de Nurburgring wordt er nogal wat afgeklommen op deze route, want er zit bijna 2 kilometer hoogteverschil in. Dat is maar liefst 6 keer meer meters omhoog.

Plaatsen en passen van het Stratencircuit in de Dolomieten

Het startpunt ligt in het plaatsje Cortina d’Ampezzo en loopt over de onderstaande passen en door de plaatsen.

Start: Cortina d’Ampezzo
Pocol
Passo Falzarego
Andraz
Pieve di Livinallongo
Arabba
Pordoi Pass
Sella Pass junction
Canazei
Vigo di Fassa
Moena
Predazzo
Rolle Pass
San Martino di Castrozza
Fiera di Primiero
Fonzaso
Feltre
Belluno
Longarone
Pieve di Cadore
Auronzo
Misurina
Carbonin
Passo Cimabanche
Finish: Cortina d’Ampezzo

Zoals onderstaand te zien maakt de routeplanner van Google er momenteel 300 kilometer van, dus ergens missen we 3 kilometer. Wellicht dat er ergens een verkeerde afslag wordt genomen, omdat je niet alle punten kan maken in Maps. Dat lukt dus wel in je Myrouteapp.

Om een rondje te volbrengen moet je wel een dag vrijmaken in je agenda gezien je er ongeveer 7 uur over zal doen. Zonder een tussenstop voor een espresso gerekend. Het ronde record werd tijdens de laatste race in 1956 op 3 uur 1 minuut en 31 seconden gezet. Dat kwam neer op een gemiddelde van net iets meer dan 100 kilometer per uur. Dat zal niet zo snel meer worden verbroken, ook niet op een hele vroege zomermorgen zonder verkeer. Dit moedig ik ook niet aan om te proberen overigens.

Neem deze route dus op in je navigatie als je afzakt naar Italie op de tweewieler. De wegen in deze omgeving zijn over het algemeen erg goed en in dit gebied zijn meerdere ‘berijd waardigheden’ voor de stuurliefhebbers. Nog een reden dus om hier op verkenning te gaan.

Update: De route kan je nu ook hier downloaden

Meer info
Route op Google Maps

Triumph komt met nieuwe Street Triple RS

Triumph. Bekend van de mieterse driecilinders, maar ook van de minimalisitische teasers. Sinds enkele dagen teased het Britse merk met een nieuwe Street Triple RS middels wat silhouetten en gebruil. Geen typefout, maar een verbastering van 2 woorden, namelijk gehuil en gebrul. Want dat kunnen ze wel, die blokken.

Hoewel iedereen zat te wachten op de aankondiging van een nieuw Daytona, na de limited edition van onlangs, komt er toch eerst een nieuwe naked variant met het 765 blok. De booskijkers van de nieuwe Street Triple RS zien er best anders uit en dat is dan wel direct het enige wat te melden valt. Hoewel het amper wat toevoegt, zou het wel gaaf zijn als deze kleine RS enkelzijdige ophanging krijgt zoals zijn groter broer de Speed Triple RS.

We wachten maar gewoon af tot 7 Oktober voor de officiele onthulling om verder iets zinnigs te melden. Maar er komt wat aan dus!

Bron: Youtube